Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Η γραφική Ακτή Αμάλφι στην Ιταλία από http://aksioperierga.blogspot.gr



 
 
 
 

Κυριακή, 2 Σεπτεμβρίου 2012


Η γραφική Ακτή Αμάλφι στην Ιταλία

Ανάμεσα στη Νάπολη και το Σαλέρμο, στη χερσόνησο του Σορέντο, στην νότια Ιταλία απλώνεται η Ακτή Αμάλφι ή αν προτιμάτε στα ιταλικά Costiera Amalfitana.
Θεωρείται ένα από τα γραφικότερα τμήματα της ιταλικής ακτογραμμής. Χωριά σκαρφαλωμένα σε πλαγιές λόφων, ψηλοί γκρεμοί, απόκρημνοι δρόμοι και μια υπέροχη, απέραντη θέα στα γαλαζοπράσινα νερά του ωκεανού και στο πράσινο των βουνών.
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Το ταξίδι με αυτοκίνητο σε αυτή την περιοχή είναι εμπειρία συναρπαστική. Οι δρόμοι στενοί, δύσκολοι, απότομοι, οι στροφές πολλές και η θεσπέσια θέα εύκολα αποσπά την προσοχή κάθε οδηγού.
Η Ακτή Αμάλφι είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός και προσελκύει χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο. Από το 1997, περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Πολιτιστικών Μνημείων της ΟΥΝΕΣΚΟ, ως πολιτιστικό τοπίο.
Φωτογραφία Carmelo61 PhotoPassion
Δεκατρείς δήμοι βρίσκονται στην Ακτή Αμάλφι και η πλειοψηφία τους ασχολείται με τον τουρισμό. Άλλωστε, η απότομη νότια ακτή της χερσονήσου δεν επιτρέπει την ενασχόληση με την γεωργία και την κτηνοτροφία.
Η Ακτή Αμάλφι είναι γνωστή για την παραγωγή ενός λικέρ λεμονιού, του γνωστού limoncello. Λεμονόκηποι υπάρχουν παντού κατά μήκος της ακτής και η μυρωδιά του λεμονιού είναι διάχυτη στον αέρα.
Βιέτρι σουλ Μάρε, Τσετάρα, Μαγιόρι, Μινόρι, Σκάλα, Αμάλφι, Κόνκα ντέι Μαρίνι, Φουρόρε, Πραϊάνο, Τραμόντι, Ατράνι, Ραβέλο και Ποζιτάνο είναι οι δεκατρείς πόλεις και χωριά που συναντάμε κατά μήκος της ακτής.
Φωτογραφία danila_cilento
Ξεκινάμε το ταξίδι μας από το Βιέτρι σουλ Μάρε. Η πρώτη αλλά και τελευταία πόλη της ακτής Αμάλφι. Στους ντόπιους αρέσει να αποκαλούν την πόλη τους "Το πρώτο μαργαριτάρι του Αμάλφι".
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Βρίσκεται στην πιο προστατευμένη θέση του κόλπου του Σαλέρνο, στους πρόποδες του Monte San Liberatore και δεσπόζει στην κοιλάδα του ποταμού Bonea. Φημίζεται ιδιαίτερα για τα κεραμικά της-πιάτα, γλάστρες, βάζα, πλακίδια, μαγειρικά σκεύη κατασκευάζονται εδώ από τον 15ο αιώνα και εφοδιάζουν όλα τα σπίτια, καταστήματα και ξενοδοχεία της περιοχής Αμάλφι.
Θα περάσουμε από το γραφικό ψαροχώρι Τσετάρα, διάσημο σε όλο τον κόσμο για τον πιο νόστιμο τόνο.
Φωτογραφία salvuzzo
Θα σταματήσουμε στο Μαγιόρι- δημοφιλές τουριστικό θέρετρο από την Ρωμαϊκή εποχή. Εδώ οι αριστοκράτες της εποχής έχτιζαν τις εξοχικές κατοικίες τους, κοντά στην ακτή. Το Μαγιόρι έχει την μεγαλύτερη παραλία σε όλη την Ακτή Αμάλφι.
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Θα θαυμάσουμε την εκκλησία Santa Maria a Mare με τον πολύχρωμο τρούλο και το άγαλμα της Παναγίας και θα επισκεφτούμε το κάστρο San Nicola de Thoro-Plano, που ανοικοδομήθηκε το 1498 και το μοναστηριακό συγκρότημα “Santa Maria de Olearia”, το οποίο χτίστηκε το 973 μ.Χ. από Βενεδικτίνους μοναχούς.
Φωτογραφία SabineCretella
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Στα βουνά, όπως είναι σε ελεύθερη μετάφραση το όνομά του, συναντάμε το Τραμόντι, περιστοιχισμένο από αμπελώνες, περιβόλια με λεμονιές και δάση καστανιάς. Η πόλη αυτή ήταν σημαντική εμπορική δύναμη μεταξύ 839-1200 μ.Χ. Πολλές εκκλησίες (Cappella Rupestre, Chiesa dell'Ascensione, Chiesa di Pietro Apostolo κ.ά.), το κάστρο της Santa Maria La Nova και οι μονές του Αγίου Φραγκίσκου και του Αγίου Ιωσήφ-Αγίας Τερέζας είναι τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Τραμόντι.
Φωτογραφία Massimo La Rocca
Δίπλα από το Μαγιόρι, πάνω στην ακτή θα επισκεφτούμε το Μινόρι και θα δούμε τα καλοδιατηρημένα ερείπια μιας ρωμαϊκής βίλας, που υπολογίζεται ότι χτίστηκε τον 1ο π.Χ. αιώνα. Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, διατηρείται ακόμα αριθμός των αρχικών τοιχογραφιών και ψηφιδωτών.
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Στην παραλία του Μινόρι βρέθηκαν τα οστά του Άγιου Trofimena (νεαρός Σικελός μάρτυρας) και στο σημείο αυτό οι ντόπιοι έχτισαν εκκλησία, την Basilica di Santa Trofimena.
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Τόπος ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς είναι το Ραβέλλο, ένα ήσυχο, ρομαντικό μέρος το οποίο πολλοί καλλιτέχνες, μουσικοί και συγγραφείς επέλεγαν για ήσυχες διακοπές. Ανάμεσά τους οι: Βίλχελμ Ρίχαρντ Βάγκνερ, Μάουριτς Κορνέλις Έσερ, Τζιοβάνι Μποκάτσο ή Βοκάκιος, Βιρτζίνια Γουλφ, Γκρέτα Γκάρμπο, Τένεσι Ουίλιαμς κ.ά.
Φωτογραφία Benjamin Buemann
Αξιοσημείωτη είναι η βίλα Rufolo, η οποία χτίστηκε το 1270 από τον Nicola Rufolo, έναν από τους πλουσιότερους πατρίκιους στο Ραβέλλο. Είναι ο τόπος στον οποίο ο Βάγκνερ εμπνεύστηκε την όπερα Παρσιφάλ και αναφερόταν από τον Βοκάκιο στο "Δεκαήμερον".
Φωτογραφία Istvánka
Φωτογραφία Benjamin Buemann
Μετά την Σκάλα, γνωστή για τις καστανιές της και τη γιορτή του κάστανου θα επισκεφτούμε το Ατράνι, τη δεύτερη μικρότερη κοινότητα της Ιταλίας, το οποίο ο Έσερ, ο Ολλανδός καλλιτέχνης, απεικόνισε το 1931 σε λιθογραφία του.
Επόμενος σταθμός το γραφικό Αμάλφι.
Το Αμάλφι ήταν σημαντική ναυτική δύναμη από τον 6ο αιώνα. Γνωστό για το εμπόριο δημητριακών, ξυλείας και του μεταξιού, που μέσω του Αμάλφι έφτανε από την Ανατολή στη Δύση. Το 1343, μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε από τσουνάμι με αποτέλεσμα να περιέλθει οριστικά σε παρακμή.
Σήμερα το Αμάλφι, που δεσπόζει στον ομώνυμο κόλπο, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς τόσο της Καμπανίας, όσο και ολόκληρης της Ιταλίας. Στο Αμάλφι δεσπόζει ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ανδρέα, όπου φυλάσσεται μέρος των λειψάνων του σε κρύπτη, τα οποία μεταφέρθηκαν το 1210 από την Κωνσταντινούπολη. Επίσης, φυλάσσεται και μία χρυσή λάρνακα με την κάρα του Αγίου.
Φωτογραφία gregorio8055
Φωτογραφία Benjamin Buemann
Η παραγωγή χειροποίητου χαρτιού, γνωστού ως bambagina, είναι μία από τις παλαιότερες παραδόσεις στο Αμάλφι και σήμερα παραμένει μέρος του πολιτισμού και της ταυτότητας της πόλης.
Σε επιγραφή στην είσοδο της πόλης είναι γραμμένο το εξής κείμενο: "Για τους ανθρώπους του Αμάλφι, η μέρα που θα μπουν στον Παράδεισο, θα είναι μια μέρα όπως οι άλλες. Γιατί γι΄αυτούς ο Παράδεισος υπάρχει ήδη εδώ στη Γη, ακριβώς έξω από την πόρτα τους".
Φωτογραφία Benjamin Buemann
Γοητευτικό χωριό είναι το Κόνκα ντέι Μαρίνι, χτισμένο σε έναν λόφο, κοντά στην ακτή. Τα χαρακτηριστικά σπίτια του από λευκό ασβεστόλιθο είναι βυθισμένα στο πράσινο. Το θαλάσσιο σπήλαιο Emerald με τα σμαραγδένια νερά, η εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου και η εκκλησία της Santa Maria di Grado είναι τα κυριότερα αξιοθέατά του.
Φωτογραφία Konstantin Mitroshenko
Φωτογραφία ©geniodimarica
Στη συνέχεια του ταξιδιού μας θα κάνουμε μια στάση στο Φουρόρε για να δούμε το υπαίθριο μουσείο των τοιχογραφιών-οι τοίχοι των σπιτιών του Φουρόρε, κατά μήκος του δρόμου, ζωγραφισμένοι. Θα πάρουμε και μια γεύση από Νορβηγία, καθώς το Φουρόρε είναι γνωστό για το φιόρδ του.
Φωτογραφία Youritaly.it
Φωτογραφία accoral59
Θα δούμε και θα θαυμάσουμε του αναγεννησιακούς πίνακες στο εσωτερικό του ναού του Αγίου Λουκά του Ευαγγελιστή (χρονολογείται από το 1123) στο Πραϊάνο-το χωριό όπου είχαν τις εξοχικές κατοικίες τους οι δόγηδες του 10ου και 11ου αιώνα. Το Πραϊάνο θεωρείται ένα από τα πιο ρομαντικά μέρη στο Αμάλφι για τα ηλιοβασιλέματά του.
Φωτογραφία Mircea_RAICU
Τελευταίος σταθμός το Ποζιτάνο.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι έχτισαν μια σειρά από πολυτελείς βίλες στις ακτές του Ποζιτάνο, τα ερείπια των οποίων μπορεί να δει κανείς στην περιοχή της Εκκλησίας dell'Assunta. Περιστοιχισμένο, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, από βουνά και θάλασσα, το Ποζιτάνο ήταν σημαντικό λιμάνι κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Φτωχό ψαροχώρι το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, με περισσότερους από τους μισούς κατοίκους του να έχουν μεταναστεύσει στην Αυστραλία τον 19ο αιώνα.
Η άνθηση και η προσέλκυση τουριστών ξεκίνησε το 1950 και κυρίως όταν ο John Steinbeck, ο γνωστός Αμερικανός συγγραφέας, δημοσίευσε ένα δοκίμιο για το Ποζιτάνο. Έγραψε: "Είναι ένα ονειρικό μέρος που δεν είναι αρκετά πραγματικό όταν είσαι εκεί και γίνεται ελκυστικά πραγματικό, όταν έχεις φύγει".
Φωτογραφία djoser5
Η πόλη δεν έχει δρόμους, μόνο σκαλοπάτια. Τα παλιότερα σπίτια έχουν ροζ χρώμα ή ξεθωριασμένο κόκκινο. Η εκκλησία Santa Maria Assunta είναι από τα διασημότερα αξιοθέατα του Ποζιτάνο. Ξεχωρίζει για τον μεγαλοπρεπή τρούλο της και την βυζαντινή εικόνα της Παναγίας (του 13ου αιώνα).
Σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, η εικόνα είχε κλαπεί από το Βυζάντιο και είχε μεταφερθεί από πειρατές σε όλη τη Μεσόγειο. Μια φοβερή καταιγίδα ξέσπασε στο Ποζιτάνο και οι φοβισμένοι ναυτικοί άκουσαν μια φωνή στο σκάφος να τους λέει: "Posa, posa!" ("Αφήστε κάτω! Αφήστε κάτω!"). Η πολύτιμη εικόνα μεταφέρθηκε στο ψαροχώρι και η θύελλα κόπασε.
Εδώ τελειώνει το ταξίδι στην Costiera Amalfitana. Γύρω στα 70 χλμ η διαδρομή μας και μόλις 10-15 λεπτά η διάρκειά της.
Ελπίζω να την απολαύσατε!!!
Πηγές 1 2
 
 



Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)